Abla, Ağabey,Kardeş:)

*Normal hayata yavaş yavaş dönüyoruz sanki. Allah bir daha yaşatmasın, güzel ülkemi korusun.

Günlerdir içimden hiç bir şey yapmak gelmiyordu. Toplumsal olarak büyük bir travma geçirdik ama sonraki günler için umutlu olmak istiyorum. 

*Yukarıdaki fotoğrafa sabah sabah çok güldüm . Çünkü hemen hemen her gün benzer manzaralar yaşıyorum. Kızım ciyak ciyak bağırıyor. Bir arkadaşım var, geçenlerde konuşurken çocuklarımın kavga ettikleriden ve benim çok üzüldüğümden bahsettiğimde "benimde ağabeyim vardı ve bizde çok kavga ederdik. Genelde dayak yiyen, canı acıyan ben olurdum ama bende fenaydım yani, altta kalmazdım. Ama dünyada en çok sevdiğim insanların başında gelir kendisi. Hatta evlenirken kocama demiş ki "abi ben bunu çok dövdüm, lastik top gibi, buna bişey olmuyor, rahat ol" . İnanabiliyor musun kocama dövebilirsin demiş:))))" dediğinde demek  bu işler böyle yürüyor diye düşünüp rahatladım biraz:))))

*İnsanı hayatta 2 şey gülümsetirmiş. 1. bir bebek 2. para. Bebek görüp yumuşamayan çok az insan olduğunu düşünüyorum. Sizce de öyle değil mi?

* Kardeş-abla,ağabey demişken bir anımı anlatmadan geçemeyeceğim. İki kız kardeşim var benim ama benden 3 yaş küçük olanla çok didiştiğimizden bahsederim hep. Çocukken isyan ederdim "ben abla olmak istemiyorum" diye. Bize 2 tane çikolata, şeker vb... gibi şeyler verirlerdi ve Nimo benim seçmemi beklerdi. Sonrada benim seçtiğimi istediğini söyleyip ağlardı. Sonrada annem bana "sen ablasın hadi ver kardeşine ağlamasın" derdi(neler çektim ben sayın okuyucu ahhh ahhh:)) bende vermek zorunda kalırdım. Bunun üzerine bir taktik geliştirmiştim. İstemediğimi alıyordum nasıl olsa Nimo ağlayarak elimden alacak diye. Tabi o ağlayıp alıyordu. Yiyip bitirdikten sonra "aslında ben onu istememiştim,hihihi" diyerek onu çıldırtıyordum:)))) İşte böyle güzel bişey kardeşlik:))))